Huśtawka

Chyba zaczęłam tęsknić za moimi przyjaciółmi w Polsce. Połowę dzisiejszego dnia zaliczyłabym do najlepszych, a drugą część – do najgorszych, jeśli chodzi o szkołę. Naprawdę trudno wpasować się w grupę ludzi, która zna się od wielu lat, najprawdopodobniej od przedszkola. Gdy rozmawiają między sobą, plotkują, ja nie jestem w temacie... W takich chwilach najchętniej siadłabym na gadu i pogadała z Baśką, Mary albo Kopciem. Albo Szymonem, który by mi co chwila wysyłał filmiki z youtube powtarzając „Yngwie Malmsteen rlz!“

Study class i lunch break było tą fajną częścią. Najpierw przeglądałam z Leanne i Jordanem kobiece magazyny, potem obserwowałam grę w szachy w Room 5, później graliśmy w touchball (ta gra ma tyle zasad! nie wiem kiedy je wszystkie załapię).

Po chemii (najbardziej wyczekiwana lekcja przeze mnie; niestety nie dziś nie było prac work!), jak zwykle wróciłam school bus’em do domu. Zapowiadało się nudne popołudnie nr 2.

O moim nastroju od razu powiedziałam Markowi, a ten mnie objął i zapewnił, że sobie z tym poradzimy. Zwierzyłam się też Zach’owi. Oni naprawdę są kochani! Poczułam, że nie jestem sama z tym problemem.

Postanowiłam wykorzystać wszystki znane mi sposoby na poprawę humoru. Po lunch’u (tost z Vegemite, haha) zasiadłam przy pianinie. Grałam Chopina. W przerwach gadałam z Zach’iem. Nie wiem gdzie podział się mój wstyd, zawsze strasznie się denerwowałam gdy ktoś słuchał jak gram!

Później poprosiłam Zach’a o poradę jak zrobić najlepsze na świecie Milo. Milo, to australijski napój czekoladowy, powiedzmy, kakao. Nie ma lepszej rady na taki dzień. Milo, książeczka, ławeczka na tarasie i zachód słońca.

 

Za godzinkę dinner, a w jutrzejszych planach mam bieganie z Zach’iem i może jakiś spacerek. No nie wiem czy chce mi się iść na spotkanie Rotary.

Najważniejsze, że już mam pomysł jak sobie poradzić z huśtawką nastrojów.